Szczawiński, Władysław

Zgłoszenie do artykułu: Szczawiński, Władysław

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Szczawiński, Władysław

Data urodzenia:

30 listopada 1879

Miejsce urodzenia:

Kraków

Data śmierci:

5 maja 1951

Miejsce śmierci:

Łódź

Informacje

Śpiewak. Śpiewu uczył się u Maurycego Bruszewskiego w Warszawie. Od 1901 r. występował w warszawskim teatrze ogródkowym „Bagatela”. W latach 1902–1904 śpiewał na prowincji – w Łodzi, Kaliszu i Lublinie. Od 1904 r. był związany z Warszawskimi Teatrami Rządowymi (śpiewał w operetce; w repertuarze miał partie m.in. dr Falke w Zemście nietoperza Johhanna Straussa i barona Kolomana w Hrabinie Maricy Imre Kalmana). Nagrywał wówczas płyty dla „Syreny Record” w repertuarze operetkowym.

Podczas I wojny światowej występował w Moskwie; do Polski powrócił w 1921 r. W okresie międzywojennym był dyrektorem Teatru Nowego, „Wodewilu”, operetki „Nowości” przy ul. Bielańskiej. Był także aktorem, m.in. w Teatrze Niewiarowskiej. Po II wojnie światowej pracował w Toruniu, później w Łodzi[1].

Bibliografia