Polski muzyk, instrumentalista, specjalizujący się w instrumentach drewnianych i muzyce dawnej, lider zespołu Ars Nova, kompozytor.

W 1974 studiował w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie w zakresie gry na oboju i flecie prostym. Grał na oboju w orkiestrze Opery w Oslo, Warszawskiej Opery Kameralnej i Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Instrumentami historycznymi zajmował się od 1980 roku. W 1981 objął kierownictwo zespołu Ars Nova.

W latach 1993-1996 prowadził około 100 audycji radiowych o muzyce dawnej. Od 1995 współpracuje z wieloma reżyserami teatralnymi i filmowymi. Poza tym jest jurorem konkursów muzyki dawnej, współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej, dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Dawnej Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie.

Jest uważany za jednego z pionierów ruchu muzyki dawnej w Polsce, który stał się częścią europejskiego i światowego nurtu odrodzenia twórczości sprzed wieków. Jego podejście do utworów dawnych jako źródła muzyki żywej, którą można na nowo interpretować przy zachowaniu swoistych kanonów estetycznych budzi niekiedy sprzeciw purystów, jednak wzbudza zazwyczaj uznanie publiczności.

Zajmuje się też aranżacją muzyki ludowej oraz kompozycją.

Nagrody i wyróżnienia:

– nagroda na Festiwalu Teatralnym w Opolu za muzykę do spektaklu Teatru Wierszalin,

– nagroda Polskiego Radia za sięganie do polskich korzeni kulturowych i przełamywanie barier dzielących tradycję od współczesności,

– Fryderyk ’96 (z zespołem Ars Nova),

– Zasłużony dla Warszawy,

– Brązowy Krzyż Zasługi,

– Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,

– Zasłużony dla Kultury Polskiej,

– Zasłużony dla Regionu Kurpiowskiego,

– Srebrny Krzyż Zasługi^[1].