Zbigniew Adrjański stworzył śpiewnik „jak najbardziej towarzyski oraz prywatny. Po prostu śpiewnik na różne okazje! No, a jeśli weźmiemy pod uwagę dość istotny szczegół, że nawet format śpiewnika został przez wydawnictwo tak pomyślany, aby mógł on zmieścić się w kieszeni marynarki czy też plecaka, towarzysząc Wam wszędzie – na randce, spacerze, wycieczce turystycznej i przy ognisku – to nic dziwnego, że dominują w nim utwory do śpiewania na co dzień”.

W publikacji autor zastosował następujący układ pieśni:

– Pieśni patriotyczne i rewolucyjne – w tej części Adrjański zamieścił wybór najbardziej znanych utworów. Kieszonkowy format śpiewnika nie pozwolił na opublikowanie melodii oraz nut tych dzieł, które nie zapisały się na trwałe w pamięci Polaków. Dlatego też autor musiał pominąć bardzo ciekawe, lecz mniej popularne ballady robotnicze, pieśni więzienne oraz pierwszomajowe. Zastosowano układ chronologiczny tekstów wg dat napisania utworów.

– Dawne pieśni i piosenki żołnierskie – repertuar w tym fragmencie śpiewnika jest dowodem na to, iż tworzenie pieśni stanowiło ważną formę walki z okupantem. Poeci-konspiratorzy podgrzewali do walki, sycili wiarą oraz szerzyli moralne wartości. Dzisiaj możemy oglądać ten wspaniały pomnik obywatelskiej powinności w postaci utworów, które są zapiskiem każdego dnia wojennej tułaczki, utrwaleniem spektakularnych zwycięstw i oczyszczeniem z gorzkiej porażki. Zastosowano układ chronologiczny tekstów wg dat napisania utworów.

– Pieśni frontowe, partyzanckie i powstańcze – j. w.

– Piosenki o kraju rodzinnym – ten fragment śpiewnika został poświęcony utworom, które wspominają czasy powojenne i odbudowę Warszawy, a także pierwsze chwile radości oraz entuzjazmu z powodu odzyskanej wolności. W tekście żołnierz-bohater przekształca się w ambitnego robotnika pracującego na wspólny sukces. Ten rodzaj liryki muzycznej zyskał sobie miano „piosenki zaangażowanej” i charakteryzuje się obecnością szlachetnej tendencji społecznej.

– Pieśni i piosenki młodzieżowe – w tej części znajdziemy oficjalne pieśni oraz hymny organizacji młodzieżowych, utwory nawiązujące do historii ruchu młodzieżowego w Polsce, stare i popularne piosenki harcerskie, studenckie, turystyczne, a także sportowe.

– Polskie piosenki ludowe – Zbigniew Adrjański do tego działu wybrał utwory, które zyskały sobie ludową popularność, czyli tzw. „obiegowe”. Przytoczone teksty są zazwyczaj anonimowe i wywodzą się z różnych zakątków Polski, lecz niejednokrotnie stają się przedmiotem adaptacji muzycznych profesjonalnych kompozytorów bądź zespołów ludowych. Zachowano pisownie i wymowę gwarową.

– Przeboje stare i nowe – autor postanowił wybrać najpopularniejsze szlagiery, które śpiewał cały kraj na festiwalach, koncertach, przed telewizorem i w dyskotekach. A wszystko w myśl zasady: „Dla każdego coś miłego”. Kryteriami są tutaj własne gusta oraz upodobania muzyczne danego melomana.

– Piosenki z różnych stron świata – j. w.

Publikacja została zaopatrzona w obszerny komentarz oraz przypisy uzupełniające, które wyjaśniają oraz przybliżają informacje na temat danej piosenki.

  Kopia cyfrowa dostępna w czytelni