Ani nasz wiek długi, ani nasz wiek krótki.
Jeżeli my przyszli, to popijem wódki.
A nasz wiek niekrótki i nie bardzo długi.
Jak wypili jeden, wypijem i drugi.
Nasza gospodynia dobrze mówi przecie.
Jak wypili drugi, wypijem i trzeci.
Drogi gospodarzu, czyż my nic nie warte?
Jak wypili trzeci, wypijem i czwarty.
Ażeby nie stracić tej piosenki wątek,
Jak wypili czwarty, wypijem i piąty.
A te nasze gości to też nie oszusty.
Jak wypili piąty, wypijem i szósty.
Ażeby nasz pobyt nie był tutaj nudny,
Jak wypili szósty, wypijem i siódmy.
U naszych panienek jak korale usta.
Jak wypili siódmy, wypijem i ósmy.
Oj, panowie gości, nie padajcie w kąty,
Jak wypili ósmy, wypijem dziewiąty.
A nasz wiek niekrótki i niedługo żyjem.
Ile tylko dadzą, to wszystko wypijem.[1]
1. |
Mincewicz Jan, Pieśni Wileńszczyzny, Olsztyn, Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Oddział w Olsztynie, 1992, s. 159. |