Kwiaty polskie
los rozrzucił po świecie.
W obcych portach
czasem spotkasz ich barwę.
/Raz są białe jak astry,
raz czerwone jak malwy
kwiaty polskie
chyba kwitną najpiękniej na świecie./bis
Kwiaty polskie,
chociaż zwiędną, nie zginą,
nawet burza
tylko zegnie ich kształty.
/Potem znowu są proste
i choć płatki opadną,
kwiaty polskie
jutro znowu najpiękniej odrosną./bis
Kwiaty polskie,
choćbym błądził daleko,
będą czekać,
przecież kiedyś powrócę.
/Narwę maków czerwonych, .
astrów niebem bielonych
kwiaty polskie[1]