Bije już walki godzina
Ludu roboczy, pod broń!
Nowe się życie zaczyna,
Przyszłość podaje nam dłoń.
Długo nas katy dręczyły,
Długo cierpieliśmy głód.
Wali się ustrój przegniły,
Zrywa kajdany swe lud.
Krew naszych wrogów niech zmyje
Nędzę, co trwała od lat.
Hasłem nam dzisiaj „Niech żyje
Komunistyczny nasz ład”.
Oręż robotnik wykuje
Dłonią swą twardą jak stal.
Zadrżą przed nami burżuje,
Krwawy wyprawim im bal.
Triumf zwycięstwa nas czeka,
Na barykady już czas!
Zbrodnię popełnia, kto zwleka –
Zdrajca roboczych to mas.
Mury więzienne rozsadzim,
Przebudujemy ten świat,
Siły wspólnymi wprowadzim
Komunistyczny nasz ład.[1]
1. |
Kalicka Felicja, Olearczyk Edward, Polskie pieśni rewolucyjne z lat 1918–1939, Warszawa, Książka i Wiedza, 1950, s. 86. |