Bóg w Trójcy świętej

Zgłoszenie do artykułu: Bóg w Trójcy świętej

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Bóg w Trójcy świętej sprawił to w niebie, –

Aby grzesznika przyjął do Siebie –

Który go przez grzech porzucił, –

Chce by się do niego wrócił, –

Dziwnym sposobem.

Bóg Ojciec, Syna z łona swojego, –

Zsyła na okup człeka grzesznego. –

Tak Bóg Syn, Jezus najmilszy, –

Idzie na świat, nie kto inszy, –

Zbawić człowieka.

Zstępuje poseł z nieba górnego, –

Jako pociecha ludu swojego. –

Bóg Ojciec swą wszechmocnością. –

I Duch święty swą mądrością, –

Wszystko to sprawił.

Pasterze, którzy straż trzody mieli, –

Światłość na niebie wielką ujrzeli –

Anioł się im okazuje, –

Do Betlejem rozkazuje, –

Powitać Pana.

Gdy przybieżeli, Dziecię we żłobie –

Ubogo leży w ludzkiej osobie. –

Padli przed Niem na kolana, –

Powitali swego Pana –

Narodzonego.

Panna się cieszy, Dziecię całuje, –

Niewczasu Jego sercem żałuje, –

Mówiąc: Synu mój kochany, –

Z dawna na świat pożądany, –

Bądź pochwalony.

Królowie dary oddają swoje, –

Przyjmijże Dziecię, wszystko to Twoje. –

Pierwszy Mu oddaje złoto, –

Mówiąc, że już nie dbam o to, –

Bo Cię miłuję.

Dragi kadzidło stawia przed Pana, –

Znaj Stwórcę twego duszo kochana. –

Trzeci mirrę ofiarował, –

Każdy co miał to darował –

Panu swojemu.

A my grzesznicy w grzechach ospali, –

Trzeba żebyśmy pokłon oddali. –

Boć on nam odpuści grzechy, –

Da z sobą zażyć pociechy, –

Na wieki wieczne.[1]

Bibliografia

1. 

Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 26, 27.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.