Boże! Coś Rosyę przez tak liczne wieki,

Trzymał w ciemnościach na hańbę ludzkości,

Coś jej odmawiał dotąd swej opieki,

Robiąc narzędziem tyraństwa i złości:

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Lud nasz nieszczęsny racz oświecić, Panie!

Ty, coś niedawno tknięty jej spodleniem,

Zesłał nam mężów, co światła promienie

Rzucili na kraj, i wolności tchnieniem

Przygotowali z kajdan uwolnienie,

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Pestlów, Hercenów daj nam więcej Panie!

Daj naszej Rosyi poczucie wolności,

Niech w niej wytępią katowskie jaskinie,

Daj jej poznanie o ludów godności,

Niech z barbarzyństwem despotyzm zaginie.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Ojczyźnie naszej racz dać wolność, Panie!

Boże! Którego ramię sprawiedliwe

Żelazne berła świata władców kruszy,

Zniszcz raz tyranów zamiery szkodliwe,

Obudź nadzieje w naszej biednej duszy.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Z tyrańskiej władzy racz wybawić, Panie!

Znów naród Polski ze łzami boleści

Krwią męczenników kreśli dziejów kartę,

Co ludom Rosyi tyraństwa obwieści,

I rzuci piętno hańby niezatarte.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Od nowej hańby zbaw nasz naród, Panie!

Gdy cała Polska żałobą pokryta,

Modlitwą, łzami o swą wolność prosi,

Sołdat krzyż łamie, morduje i chwyta

Lud śpiewający do fortec unosi.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Tak strasznej zbrodni racz odpuścić, Panie!

O Polsko! Polsko! Za Twoje cierpienia,

Któremi dręczy rząd dzikiej srogości,

Lud Rosyi błaga Twego przebaczenia,

Boś Ty jest dźwignią i jego wolności.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Z podłych służalców oczyść Rosyję, Panie!

Nie walczyć z Polską, ale iść jej śladem,

Uczyć się od niej godności i zgody,

Nie grzeszyć dzikim, zbójeckim napadem

Na ziemię Polską i na jej swobody.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Takiem uczuciem racz nas natchnąć, Panie!

I myśmy już ofiar ponieśli już krocie,

Podobnej Polsce ulegamy doli,

A żyjąc ciągle w hańbie i sromocie,

Dźwigamy jarzmo ohydnej niewoli.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Zbudź synów Rosyi, miłosierny Panie!

Boże wszechmocny! Niech ta krew przelana,

Co ją broń nasza z Polski wytoczyła,

Nie na nas spadnie, ale na tyrana,

Którego ręce krew ta pobroczyła.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Krwawe morderstwa Rosyi przebacz, Panie!

Lud nasz nie pragnie dla zdobyczy boju,

Nie chce już cudzej własności posiadać,

Pragnie swobody używać w spokoju,

Nie chce swych więzów innym ludom wkładać.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Z kajdan niewoli racz nas rozkuć Panie!

Lud Rosyi przeklnie wyrodnego syna,

Co krwią Polaków splami swoje dłonie,

Matki i żony odepchną Kaina,

Który zeszpeci zbrodnią swoje dłonie.

 Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:

 Wyrodnych synów nie daj więcej, Panie!^[1]