Do Ciebie Panie wznosim nasze prośby

Zgłoszenie do artykułu: Do Ciebie Panie wznosim nasze prośby

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Do Ciebie Panie wznosim nasze prośby,

Czy cieszysz dary, czyli trwożysz groźby!

/Zawsze jest wsparcie pod Twym świętym progiem,

Boś Ty jest Bogiem./bis

W rzędzie najpierwszych człeka powinności

Tyś w sercu ogień naznaczył miłości

/I wskazał za wstęp do Twojej świątnicy

Kochać rodzice./bis

Jakże nam słodko, o Wszechmocny Panie!

Tak lube pełnić dla tych przykazanie,

/Którym wieńczone kwiatami obficie

Winniśmy życie./bis

Na tym ołtarzu kładąc proste dary,

W zakład ochotnej naszych serc ofiary,

/Ufne za nimi z gronem pokolenia

Wznosim westchnienia./bis

Twórco wszech rzeczy i Sędzio łaskawy!

Nagródź cnotliwe chęci ich i sprawy;

/Racz błogosławić przez pociechy trwałe

Życie ich całe./bis

Niech dobroć Twoja przygody oddali,

Dosyć ich, Panie, dosyć już doznali!

/A jeśli które sprawiedliwość wznieci,

Przenieś na dzieci./bis[1]

Bibliografia