Droga pani z TV

Zgłoszenie do artykułu: Droga pani z TV

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Dla tych co mają już w bród,

Dla tych co wiernie czekają

Ten uśmiech słodki jak miód,

Słowa co siły dodają

Niby daleka a czuła jak matka,

Raz jak podlotek – raz jak prababka

Jak żyć, w co wierzyć, co jeść,

Dzięki Pani już wiem

Droga Pani z Telewizji!

Co wieczór cała drżę, gdy tak dzielnie Pani

Bój toczy dzielnie z zabobonami

I aż brakuje mi tchu

Droga Pani z Telewizji!

Niewielki móżdżek mam i nie jestem w stanie

Zdań wielce mądrych tuzin wkuć na pamięć

Bo pełno w nich trudnych słów

Widziałam Panią wczoraj,

Widzę Panią od nowa

Zakłopotany gość wydukał ledwo dwa słowa

Raz był jak burak, raz blady jak ściana,

Trafiony celnie wreszcie padł na kolana

I teraz Pani już wie,

Kogo chce bardziej niż mnie

Droga Pani z Telewizji!

Co wieczór cała drżę, gdy tak dzielnie Pani

Bój toczy srogi z zabobonami

I aż brakuje mi tchu

Walczy Pani niczym tygrys

Lecz trochę wstyd,

Że tępe łby nad wyraz krzepko

Okłada Pani własną piątą klepką

A potem chowa ją znów

Droga Pani z Telewizji!

Niewielki móżdżek mam i nie jestem w stanie

Zdań wielce mądrych tuzin wkuć na pamięć

Bo pełno w nich trudnych słów

Wielki Pani obiektywizm

Zapewne sprawia, że tak celne są pytania

Lecz nie znam wciąż własnego Pani zdania

Choć cała zmieniam się w słuch[2]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://www.ostrowska.pl/
Oficjalna strona internetowa Małgorzaty Ostrowskiej [odczyt: 24.04.2014].

3. 

http://www.archiwumrocka.art.pl/
Archiwum Polskiego Rocka [odczyt: 21.02.2015].