Mnie wszystko tak cieszy,
Co swojskie, co nasze,
i ludzie mi drodzy i mili;
I nie wiem, co milsze
Nad swojskie poddasze?
Nad ptaka, co w krzakach wciąż kwili?
Nad matkę, co w bieli
Len przędzie w świetlicy?
Nad ziemię, co zboże nam rodzi?
Nad gwiazdkę, co w czystej
Odbija krynicy?
Nad miesiąc, co z lasu wychodzi?
I nie wiem, co milsze,
Nad ludzkie wejrzenie?
Co czystsze, nad wodę przeczystą?
Co lepsze, nad dobre
U ludzi wspomnienie?
1. |
Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 26. |
2. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. I, nr 53, s. 71, 72. |