Nie mogę czekać już dłużej ani chwili
Muszę znać prawdę choć będzie najgorsza
Gdy nad nami wiszą znów ciemne chmury
Wiem na pewno, że nic dobrego mnie już nie może spotkać
Chociaż chcę wiedzieć to nigdy nie spytam
Niech smutek zamieszka pod naszym dachem
Polubić muszę go bo jeśli nagle odejdziesz
To ja nie zostanę tu zupełnie sama
Nie mogę czekać już dłużej ani chwili
Muszę znać prawdę choć będzie najgorsza
Gdy nad nami wiszą znów ciemne chmury
Wiem na pewno, że nic dobrego mnie już nie może spotkać
Zbieram wciąż chwile pomiędzy stronami
Układam niech się zasuszą nim zwiędną
Niebo nie dla mnie, wiem, lecz jeśli nagle odejdziesz to
Smutek nie starczy by cię zapamiętać
Nie mogę czekać już dłużej ani chwili
Muszę znać prawdę choć będzie najgorsza
Gdy nad nami wiszą znów ciemne chmury
Wiem na pewno, że nic dobrego mnie już nie może spotkać[2]
1. |
|
2. |
http://renataprzemyk.art.pl/ |