Gdy ludzkość do boju

Zgłoszenie do artykułu: Gdy ludzkość do boju

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Gdy ludzkość do boju wystąpi do świtu,

My młodzi staniemy na czele.

Do złotej jutrzenki w słoneczność błękitu,

By zdobyć tak wiele, tak wiele!

/O cześć tym, co zbudzą hejnały

ofiarą i czynem i cnotą,

Co pójdą jak orły na szczyty do chwały,

W krainę promienną i złotą./bis

Na próżno nie walczy, nie pada nikt z ludzi,

Daremnie nie zgaśnie ofiara,

Bo z każdej ofiary Bóg siłę rozbudzi,

I dawna rozpali się wiara.

O, cześć...

Zwodnicze tej ziemi są kwiaty i wonie,

I blaski i grzechy i szały,

Niech w sercach nam ogień ten inny zapłonie,

Co daje mir czysty i biały.

O, cześć...

Jak powiew wiosenny moc ducha rozbudzi

I wielkie podniosłe zachwyty,

Ten ogień dusz ludzkich nie gubi, nie łudzi,

Lecz wiedzie do chwały na szczyty.

O, cześć...

Niech dusze rozszerzy czyn wielki a święty,

Rozjaśni i blaski i zorze,

W ofierze i cnocie i walce poczęty

I poda Królestwo nam Boże.

O, cześć...[1]

Bibliografia

1. 

Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 14, 15.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.