Godzina walki już wybiła,
Wódz wydał rozkaz do boju iść,
Oj, jakaż piękna jest dla nas chwila!
Dopiero żołnierz zaczyna żyć.
Jednostki nasze się formują,
Na każdym froncie jest oddział nasz,
W swe ręce akcję całą przejmują
I biją wroga, bo nadszedł czas.
Akcja wspaniale się rozwija,
Zdobyto czołgi, granaty, broń
I cekaemów też nam przybyło,
Bo każdy z nas chce mieć ciężką broń.
Warszawo, domy twe spalone
Odbudujemy wysiłkiem swym!
Na domach flagi biało-czerwone
Są w mej pamięci i w sercu mym![1]
1. |
Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 450. |