Hej! Bracia orły do lotu!

Na świata brudnego końce,

Przed nami góry olbrzymy,

Przed nami czernią chmur dymy,

/Hej bracia orły do lotu,

Przed nami pali siej słońce./bis

Kto ulągł się u skał szczytów,

Temu świat cały jest drogą,

Kolebką – morze błękitów

Łożem – posłanie z granitów,

/Temu świat cały jest drogą,

Kto rodził się u skał szczytów./bis

Hej! Skrzydła roztoczmy obie!

Na świata szerokie wiatry.

Z odważną piersią w zasobie,

Odbądźmy przegląd po globie;

/Kolebką były nam Tatry,

Z nich skrzydła roztoczmy obie!/bis

Oczami – jak błyskawicą

Ścigajmy zdobycz z wysoka,

A co wypatrzym źrenicą,

Niechaj wnet szpony pochwycą;

/Odwagą bystrego oka

Przestraszmy jak błyskawicą./bis

Jastrzębi, sokołów stada

W naszej ojczyźnie plądrują;

Wiatr, zanim skona noc blada,

Z szumem się skrzydeł rozpada,

/I nasze szpony poczują

Jastrzębi, sokołów stada!/bis

Tam kruków czernie przeklęte

Na trupy żerować biegną;

Lecz tych wspomnienie jest święte,

Ciała szanowne, nietknięte,

/Co walcząc za kraj, polegną;

Rozpędźmy czernie przeklęte!/bis

Ha! Jeszcze burza szalona

Piorunem w oczy nam błyszczy.

Sił popróbujmy – niech ona,

Choć straszna grzmotami, skona,

/Swej piersi żarem się niszczy!

I pierzcha burza szalona!/bis

Hej, bracia orły do lotu!

Choć czyste już świata końce,

Chociaż go podłość nie gniecie,

Lecz jeszcze zimno na świecie,

/Hej! Bracia orły do lotu,

Przed nami pali się słońce./bis^[1]