Hej, siostry pracownice, w jedności dziś wraz
W szeregi niech każda z nas staje,
Choć w koło nas smutek, cierpienia i łzy,
Lecz łączność zwycięstwo nam daje.
Więc żywo do pracy, wszak nadszedł już czas,
By Związek nas wszystkie połączył dziś wraz!
Ten Związek pracownic przez wspólny nasz trud
Oświaty gmach silny buduje,
Hej, siostry, niech każda, co tylko ma sił
Pod jego sztandarem pracuje!
Więc żywo do pracy...
Hej, hasło jedności wypiszmy na tarcz,
Niesnaski niech u nas ustaną,
Braterstwem złączone oddamy swą krew
Za wiarę i jedność kochaną.
Więc żywo do pracy...
O, żal nam tych wszystkich, co stronią od nas,
I tych też, co bluźnią świętościom,
My jednak nie traćmy ni męstwa, ni sił,
Zdobądźmy ich, silne jednością.
Więc żywo do pracy...
Oświatą i pracą zdobędziem ten lud,
Co jeszcze w ciemnościach dziś brodzi –
Zbudzony do światła, nasz mozół i trud
Złączeniem się z nami nagrodzi.
Więc żywo do pracy...
Hej, siostry pracownice, zanućmy ten śpiew
I zgodnie połączmy swe dłonie –
Obfite nam plony przyniesie nasz siew.
Na żyznym oświaty zagonie.
Więc żywo do pracy...[1]