Idźcie z tem, co macie, gdzie Dziecię złożone,
W pieluszki powite, w żłobie położone,
Oddajcie Mu pokłon, oddajcie Mu Boski,
On osłodzi wasze troski, On osłodzi troski.
Więc chodźmy na palcach ostrożnie, cichutko,
Bowiem śpi Dziecina z uśmiechem słodziutko,
Śnią Mu się niebiosy, wiec rączkę podnosi,
I pokój swemu ludowi w Imię Boże głosi.
Więc ze łzami w oczach z tą prośbą idziemy,
Do Ciebie Dzieciątko, bowiem o tem wiemy,
Że Ty proszącemu otwierasz, o Panie,
W swem małem Boskiem serduszku wieczyste mieszkanie.[1], [2]
1. |
Śpiewnik kościelny katolicki: czyli największy podręcznik dla ludu i organistów w kościołach katolickich. Cz. 1, s. 43. |
2. |
Świerzyński Michał, Boże Narodzenie: Piosnka pastuszka: Kolendy: Prelud pastoralny: na fortepian lub harmonium wraz z tekstem. Z. 1, Kraków, s. 7. |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.