Jeden w naturze, w Osobach troisty:
Ojcze i Synu z Duchem wiekuisty,
/Oprócz w Osobach nic nie rozdzielony,
Bądź pozdrowiony./bis
Do Ciebie, Trójco Najświętsza, wołamy,
Na pomoc naszą pokornie wzywamy:
/Dla Twej dobroci błogosław lichemu
Stworzeniu Twemu./bis
Pokaż ojcowską, Ojcze, łaskę Twoją,
Oczyść w krwi Twojej, Synu, duszę moją,
/Przyjdź Duchu Święty i pociesz w potrzebie
Proszących Ciebie;/bis
Ojcze, równego Sobie Syna rodzisz,
Duchu, społecznie od Obu pochodzisz:
/A my w Twej łasce niech się odrodzimy
I z cnót słyniemy./bis
We trzech Osobach złączonyś jednością
Bóstwa, sił, zgody, i jedną wiecznością:
/Złącz i nas mocno wiary statecznością
I serc miłością.../bis
Oddal niezgody, powietrze, głód, wojny,
Bądź dla nas grzesznych w łaskach Swoich hojny:
/Daj dobre życie, grzechów opłakanie,
W łasce skonanie./bis
A kiedy życie doczesne ustanie,
Przyjm duszę naszą w łaskę Twoją, Panie:
/Niech oglądamy w Trójcy jedynego
Stwórcę swojego./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 150. |