Jezu! Ty każesz weselić się,
Chociaż do oczu ciśnie się łza
A więc pragniemy posłuchać Cię,
Niechże się wola wypełni Twa.
Czy wśród wesela, czy wśród cierpienia
Chcemy Ci nucić pieśń dziękczynienia.
Lecz Ty, o Panie, najlepiej wiesz,
Że bez pociechy trudno nam żyć
O dobry Jezu! Krzyżuj jak chcesz,
Ale racz dla nas pociechą być.
A wśród wesela i wśród cierpienia,
Będziemy nucie spieki dziękczynienia!
Gdy nas otoczy krzyżowy cień,
Słońce wśród czarnych zaćmi się chmur,
Daj przy ołtarzu w ten smutny dzień
Znaleźć osłodę, męstwo i wzór!
A błogosławić będziem cierpienia,
Wdzięcznie Ci nucąc pieśń dziękczynienia!
Że z nami jesteś, pozwól to czuć!
Jako Chleb życia pokrzepiaj nas.
Nadzieję w sercu omdlała wzbudź,
Daj przetrwać mężnie prób ziemski czas.
I wdzięcznie nucić wśród łez, cierpienia,
Z Matką Przeczystą pieśń dziękczynienia![1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 335, 336. |