Już Majowe świecą zorze! Przed obrazem świeże kwiaty
Dla Maryi złóż w pokorze, lecz kwiat inny ślij w zaświaty,
Kwiat nadziei, kwiat miłości, co się w duszy Twej rozwinął;
Daj go Matce, aby czczości tego świata nie zaginął.
Powierz Matce ten kwiat drogi, by go ludzie nie splamili,
Żeby bujne świata głogi, tego kwiatu nie zgłuszyły.
Wszystkie myśli, wszystkie słowa pod straż dobrej oddaj Matki,
Ona wiecznie ci przechowa te majowe duszy kwiatki.
Ona czuwać będzie stale, by twe serce wiarą biło,
A na wierze, jak na skale, życie silniej się wkrzewiło.
Ona czuwać będzie wiecznie, by miłości świętej siła,
Jak słońce, zawsze statecznie, w duszy twej się promieniła.[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 216. |