Królowa przysięgała, że/bis
paryżan każe wyciąć w pień./bis
Lecz nasz kanonier zuch
użył armatnich słów.
Tańcujmy karmaniolę
przy huku dział, przy huku dział,
tańcujmy karmaniolę,
niech gra nam w takt łomot dział.
Jegomość król przysięgał, że/bis
Ojczyzny będzie wiernie strzegł./bis
Przysięgi poszły w kąt,
więc nie żałujmy rąk.
Tańcujmy karmaniolę...
Lud wielbi patriotów gest/bis
i kto poczciwy z nimi jest./bis
Do broni garną się,
armatni gra im szczęk.
Tańcujmy karmaniolę...
Koledzy, razem zostać trza,/bis
bo tylko jedność siłę da./bis
Gdy nas napadnie wróg,
nauczkę damy mu.
Tańcujmy karmaniolę...[1]
1. |
Bekier Elżbieta, Niech rozbrzmiewa wolny śpiew: śpiewnik, Warszawa, Książka i Wiedza, 1952-07, s. 313, 314. |