Każda żyjąca dusza niech się miłością wzrusza,
Uwielbiając, wychwalając Serce Jezusa.
Bo niebo, ani ziemia nic tak słodkiego nie ma.
Jako Serce Jezusowe, pełne zbawienia.
Dla nas otwarte stoi. Niech się grzesznik nie boi.
Niech żałuje, pokutuje. Tu rany zgoi.
Tu źródło żywej wody, pełne dla dusz ochłody:
Przybywajcie a czerpajcie słodycz. Tu gody!
W Najświętszym Sakramencie to Serce uwielbiajcie,
Za te dary, serc ofiary chętnie oddajcie.
Niech Jezusa mieszkanie w sercach naszych zostanie:
Niechaj dusza ma Jezusa na posilanie.
Posilaj, Jezu drogi! Rzucam się pod Twe nogi.
Serce kruszę, dajęć duszę, człowiek ubogi.
Gdy się zbliży konanie, a serce me ustanie,
Z Twej opieki mnie na wieki nie wypuść, Panie![1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 158. |