Idzie wiarus stary do ludzi w kolędzie.
Będzie nowe latko i dobrze nam będzie.
Słuchajcie, ludkowie, co wiarus wam powie.
Hej! kolęda, kolęda.
Teraz robotnicy w ciężkiej żyją doli,
socjalizm z ucisku nas wszystkich wyzwoli!
Tylko się kochajmy, razem się trzymajmy!
Hej! kolęda, kolęda.
Radujże się, ojcze, i ty raduj, matko,
ciesz się, małe dziecię, będzie nowe latko.
Miłości i zgody, szczęścia i swobody!
Hej! kolęda, kolęda.
Bo kiedy powstaną i miasta, i wioski,
to zniknie niedola, znikną czarne troski.
Wykrzykniemy razem – ogniem i żelazem!
Hej! kolęda, kolęda.[1]
1. |
Prosnak Jan, Siedem wieków pieśni polskiej: śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 178, 183. |