Kujawiak konspiracyjny

Zgłoszenie do artykułu: Kujawiak konspiracyjny

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

Na Kujawach, na szerokich, żyznych polach

Szara leży mgła,

Ciężka, bezlitosna, bezsłoneczna dola

Ludzi w obcą stronę jak wiatr liście gna.

Kujawiakiem płacze wiatr w gałęziach drzew,

Umilkł nad polami każdy inny śpiew,

Tylko czarna rola w sobie krzepnie z bólu,

Zimną rosą płaczą drobne liście drzew.

Kujawiaczek, Kujawiaczek,

Gdzieś na obcej ziemi żali się i płacze,

Kujawiaczek, Kujawiaczek,

Jak jesienny wicher łka wśród drzew.

W tę kujawską ziemię, w tę kujawską czarną

Padło gęstym siewem krwi braterskiej ziarno,

Leży w niej głęboko, złote i gorące,

Czeka tylko wiosny, słońca.

I na pierwszy wiosny obudzonej wiew,

Śmignie prosto w górę bohaterski siew,

Zbudzą się Kujawy, ziemia umęczona,

Za broń chwycą, pomszczą krzywdę, ból i krew.

Kujawiakiem rozśpiewanym

Rozzłocą się w słońcu te kujawskie łany,

Kujawiakiem, Kujawiaczkiem...

Ze wzruszenia wierzby się popłaczą.[1], [2]

Wariant 2

Strzałka

Na Kujawach, na szerokich, żyznych polach

Szara leży mgła,

Ciężka, bezlitosna, bezsłoneczna dola

Ludzi w obcą stronę jak wiatr liście gna.

Kujawiakiem płacze wiatr w gałęziach drzew,

Umilkł nad polami każdy inny śpiew,

Tylko czarna rola w sobie krzepnie z bólu,

Zimną rosą płaczą drobne liście drzew.

Kujawiaczek, Kujawiaczek,

Gdzieś na obcej ziemi żali się i płacze,

Kujawiaczek, Kujawiaczek,

Jak jesienny wicher łka wśród drzew.

W tę kujawską ziemię, w tę kujawską czarną

Padło gęstym siewem krwi braterskiej ziarno,

Leży w niej głęboko, złote i gorące,

Czeka tylko wiosny, słońca.

I na pierwszy wiosny obudzonej wiew,

Śmignie prosto w górę bohaterski siew,

Tylko czarna rola krzepnie w sobie z bólu,

Płaczą nad nią rosą drobne liście wierzb.

Kujawiaczek, kujawiaczek,

Gdzieś nad polską ziemią żali się i płacze,

Kujawiaczek, kujawiaczek,

Jak jesienny wicher łka.[1]