Lwowskie Dzieci na wojnie 1914/1915

Zgłoszenie do artykułu: Lwowskie Dzieci na wojnie 1914/1915

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

W roku dziewięćset czternastym

Nad Lwowem, stołecznym miastem,

Przeszła wieść, przejęła groza,

Że Moskale wojną grożą.

Więc krzyknęły lwowskie dzieci,

Znane zuchy w całym świecie:

„Boże, dzięki Ci, nadszedł wreszcie czas,

By Moskali zniszczyć raz!”

Zapał zapanował wszędzie

Na to cesarskie orędzie,

Które zaraz drukowano

I po mieście rozlepiano.

Każdy czyta wieść niemylną,

Kartę mobilizacyjną,

Zaraz spieszy więc w cytadeli próg,

Bo zagraża miastu wróg.

Pod Buskiem(1) się zatrzymali,

By wstrzymać pochód Moskali.

Tam stoczyli bitwę krwawą,

Bohaterską, niebywałą.

Pułk trzydziesty...Boże miły!

W dziesięćkrotne wali siły,

A moskiewska dzicz prze do szturmu znów,

Więc cofamy się na Lwów.

O, nasz Lwowie ukochany,

Spotkał cię los niesłychany,

Cały jesteś zasmucony,

Przez twe syny opuszczony(2).

Przez wielki napór Moskali

Bez wystrzału cię oddali.

Nie pomoże nic, serce kraje się,

Gdy żegnamy mury twe.

Pod Janowem(3) znowu stają

I jakby się namyślają:

Cośmy dobrego zrobili,

Żeśmy drogi Lwów rzucili?

Więc na nowo brzmi zachęta:

„Wal w moskiewskie regimenta!”

Pobiliśmy ich. chcemy iść na Lwów,

Przyszedł rozkaz: „Cofać znów”.

Wieść radosna! Boże żywy!

Nasi robią ofensywę(4)!

Już Moskale uciekają,

Po drodze cięgi zbierają.

A pod Przemyślem(5) najwięcej,

Padło ich tam sto tysięcy.

Sytuacja znów, zmieniła się znów,

Może wyruszym na Lwów?[1], [2]


(1) Busk – miejscowość nad Bugiem, położona ok. 40 km na wschód od Lwowa, miejsce krwawej bitwy zakończonej odwrotem wojsk austriackich na linię rzeki Werszycy (tzw. I bitwa pod Lwowem).

(2) W wyniku ofensywy dwóch armii rosyjskich (gen. Ruzskego i gen. Brusiłowa) rozpoczętej 21 sierpnia 1914 r. armia austriacka poniosła klęskę (nad rzeką Złotą Lipą, następnie nad rzeką Gniłą Lipą). 3 września 1914 r. Rosjanie zajęli Lwów.

(3) Po wycofaniu się wojsk austro-węgierskich ze Lwowa kolejną linię obrony stanowiła rzeka Wereszyca (Janów – miejscowość położona nad Wereszycą).

(4) Bitwa pod Gorlicami – w dniu 2 maja 1915 r. w rejonie Gorlic rozpoczęła się wielka ofensywa połączonych sił państw centralnych (specjalnie utworzona 11 Armia pod dowództwem gen. Augusta von Mackensena), której wynikiem było przełamanie frontu rosyjskiego. Armia rosyjska została zmuszona do odwrotu. Decydujący odcinek pod Gorlicami atakował VI Korpus austro-węgierski, a główną pozycję, jaką stanowiło wzgórze Pustki, zdobywała 23 brygada piechoty złożona z Polaków (56 i 100 pp).

(5) Przemyśl został zdobyty 3 czerwca 1915 r.