Silni ciałem, silni duchem,
Oto treść Sokoła!
Powiązani serc łańcuchem,
Nie ugniemy czoła!
W kim prawy duch,
Kto z serca nam rad,
Ten druh, ten zuch,
Ten Sokół i brat!
Serce szczere, sił potęga,
W piersiach Bóg i wiara!
Myśl, co nieba lotem sięga,
A sukmana szara.
W nas polski duch,
Nam przyszłość i świat,
Kto zuch, ten druh,
Ten Sokół i brat!
Poruszymy z posad ziemię
Młodych piersi siła
I zbudzimy Lecha plemię,
Co śpi nad mogiłą.
W nas silny duch,
Nam naprzód wciąż iść,
Zła rozbić w puch,
I lauru rwać liść.
Połączeni serc łańcuchem,
Szlakiem chmur sokołów,
Aż pod nieba lecim duchem
Z ziemskich łez padołów.
Nam orłów lot,
Bo każdy jak ptak –
Nie straszny grzmot,
Ni chmurny ów szlak![1]
1. |
Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 174, 175. |
2. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.