Wesoło, bracia, wesoło!
Pochwyćcie duże puchary,
Dzban pełny, usiądźcie w koło
Miłości palcie ofiary:
Miłość, śpiewanie i wino
Są życia rozkoszą jedyną.
Miłością cały świat płonie,
Miłość jest szczęściem, choć płocha,
Największy mocarz na tronie
Jest nędzny, kiedy nie kocha:
Pochwyćcie potężne szklanki,
Niech żyją nasze kochanki.
Śpiewania słodka potęga,
Zjadliwe zgryzoty płoszy;
Śpiewanie do serca sięga,
Jest źródłem wszelkiej rozkoszy:
Pochwyćcie potężne czary,
Niech żyje Orfeusz stary.
Wino niebieskim jest darem,
Nic zdrowia nie krzepi dzielniej;
Bogowie żyją nektarem,
Dlatego są nieśmiertelni:
Pochwyćcie potężne dzbany.
Niech żyje Bachus rumiany.
Kto kocha, śpiewa i pije,
Bratnie podajcie mu dłonie;
Kto dla tych rozkoszy nie żyje,
Nie godzien w naszem być gronie.
Miłość, śpiewanie i wino
1. |
Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 6. |
2. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 44, 45. |