Na pierwszy rozkaz szliśmy w góry,
By błysnąć bronią spoza drzew,
W bój nas prowadzi wódz „Ponury”,
Ze stoków wzgórz spłynęła krew.
Więc nućmy pieśń, bojową pieśń,
By zgnieść niewoli fałsz i pleśń!
Wokół nas szumi las,
Polska wolna czeka nas!
Gdy kres wędrówki się przybliży
I krwią zrosimy polski wrzos,
Wtedy drogowskaz leśnych krzyży,
Pokaże drogę w lepszy los.
Więc nućmy pieśń, bojową pieśń...[1]