Tam za górą jest granica,
przy granicy jest strażnica,
a w strażnicy do swej lubej
żołnierz pisał list.
Tego listu wszystkie treści
w swej piosence żołnierz zmieścił
i powstała ta piosenka,
której refren brzmi:
Hen, daleko, za mgłą
jest rodzinny mój dom.
Tam dziewczyna ma śpi
w mej rodzinnej wsi.
Gwiazdy gaszą swój blask,
bo już budzi się brzask.
Gdy ty śpisz, kraju strzeże ktoś tu,
by cię nikt nie zbudził ze snu.
Piosnka wnet się spodobała,
zna ją już kompania cała,
na granicy przy strażnicy
zna ją każdy ptak.
A gdy noc zapada głucha,
często nawet księżyc słucha,
jak po służbie gdzieś samotnie
żołnierz nuci tak:
Hen, daleko, za mgłą...
Dni w żołnierskim płyną trudzie,
było lato, przyszedł grudzień,
już strażnicę przy granicy
śnieżny okrył płaszcz.
Czasem w noc od śniegu białą
nad granicą padną strzały.
Śpij spokojnie, moja miła,
dzielna czuwa straż.
Hen, daleko, za mgłą...[1]
