Nas nie stać dziś na tęsknoty,
Na chwilę słabości i żale.
Idziemy naprzód swoją drogą,
Niezłomnie, uparcie, wytrwale
Choć cudze wciąż nas wita niebo,
Choć ziemia grzebie nas niczyja,
Wciąż rytm naszych kroków żołnierskich
Niezmienny swój rozkaz wybija:
/Równaj krok, naprzód marsz!
Polska to odzew nasz, odzew nasz!/bis
Nie zmylą nas rozstajne drogi,
Ni obce nas hasła nie zwiodą,
A kamień, który padł pod nogi
Nie będzie nam w marszu przeszkodą!
Ni radość już nas nie oślepi,
Ni cios nie złamie, lub nieszczęście,
Pójdziemy, jak dawniej przed siebie,
Zacisnąwszy i zęby i pięście!
/Równaj krok, naprzód marsz!
Polska to odzew nasz, odzew nasz!/bis
Nas nie stać dzisiaj na tęsknoty,
Na chwile słabości i żale.
Idziemy naprzód swoją drogą,
Uparcie, niezłomnie, wytrwale!
I choćby świat się nam zawalił
I znów samotnym zostać przyszło,
Po gruzach będziemy szli dalej,
Aż staniem u celu, nad Wisłą!
/Równaj krok, naprzód marsz!
Polska to odzew nasz, odzew nasz!/bis[1]
1. |
Delska Anna, Ordonówna Hanka, Piosenki żołnierskie, Bejrut, Delegatura P. C. K., 1945, s. 7, 8. |