Nie będę łez ronić,
choć mnie Stach ma rzucić,
/pójdzie kraju bronić,
I czego się mam smucić?/bis
Niech się we mnie kocha
ze wsi młodzież cała,
/on wie, żem nie płocha,
że mu będę stała./bis
Mam ja nietykane
dwa krzaczki różane,
/jak wróci młodzieniec,
uwiję mu wieniec./bis
Bo kto krew ochoczy
za Ojczyznę toczy,
/takiemu kochanka
nie żałuje wianka./bis[1]
1. |
|
2. |
Lutosławski Witold, 10 polskich pieśni ludowych na tematy żołnierskie, Warszawa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1951 |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.