Nie mój konik, nie mój

Zgłoszenie do artykułu: Nie mój konik, nie mój

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nie mój konik, nie mój,

ino pożyczany,

dajże mu, dziewczyno,

słomy tatarczanej.

Jeszcze ja malutki

jako rękawiczka,

szanują mnie ludzie

i mego koniczka.

Wszystkie konie dobre,

a najlepszy siwy,

przepłynął Dunajec,

nie namaczał grzywy.

A jak ci ja będę

na wesele prosił,

oj, będzie mnie, będzie

siwy konik nosił.[1], [2]

Bibliografia

1. 

Poźniak, Włodzimierz, Piosenki z krakowskiego, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1955, s. 16.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu. Źródło piosenki: okolice Krzeszowic.

2. 

Życzkowski Józef, Krakowskie: pieśni na 1, 2 lub 3 głosy, Katowice, Księgarnia i Drukarnia Katolicka, 1935