Niechaj kto chce śpiewa

Zgłoszenie do artykułu: Niechaj kto chce śpiewa

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Niechaj kto chce śpiewa, jak czyja ochota,

Niechaj tańczy, hula kadryla, gawota,

My zaś Krakowiacy, znani z męstwa pracy,

Zuch chłopak w chłopaka, utniem krakowiaka.

A zatem, chłopacy,

Uderzmy w podkowy,

Najmilszy nad wszystkie

Taniec narodowy.

Jak nasi ojcowie przed laty tańczyli,

Tak i nam w te pląsy puszczać się najmilej,

Nie splami Krakusa do walca pokusa,

Nic nad Krakowiaka nie ma dla Polaka.

A zatem chłopacy...

Gdy człowieka kiedy co w sumieniu zmula,

Śpiewa wśród niedoli, kiedy grają, hula;

U nas choć bez wina zawsze dziarska mina,

Zawsześmy weseli, choć człek nie podchmieli.

A zatem chłopacy...

Miło Krakowiakom w podkóweczki dzwonić,

Milej od napaści kraj piersią zasłonić,

A gdy do dom wróci, znowu wesół nuci,

I znowu hulaka śpiewa krakowiaka.

A zatem chłopacy...[1]

Bibliografia

1. 

Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. III, nr 31, s. 42, 43.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu utworu. W śpiewniku zamieszczono skróconą wersję słów.