O Maryo, czemu biegniesz w niebo...

Zgłoszenie do artykułu: O Maryo, czemu biegniesz w niebo...

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

O Maryo, czemu biegniesz w niebo?

Z jaką śpieszysz do Boga potrzebą?

Czy Cię wstyd już Twej ubogiej chatki?

Czy Ci żal jest Twej już zmarłej matki?

Ty nas żegnasz ostatnim tchem, Pani?

O, my wiemy, co Twój znaczy skon!

Nie płaczemy bośmy przekonani,

Że Cię czeka w niebie chwały tron.

Przynieśliśmy bieluteńkie szaty,

Niesieni mirę, olejki, bławaty

Czemuż niknie z rąk naszych Twe ciało

Jakby z duszą do nieba leciało?

Inni pragną mieć sute pogrzeby,

Ty porzucasz marny śmierci strój!

Nie masz troski o żadne potrzeby.

Bo Cię w niebie wita już Syn Twój.

O Maryo! Aniołów Królowo,

Nie zapomnij na Jezusa słowo:

Choć królewską masz już w niebie postać,

Ty nam musisz, musisz Matką zostać.

Bo bez Ciebie żyć nie możem, dzieci!

Nam to przyrzekł i dotrzyma Bóg:

Że gdy dusza z ciai naszych uleci,

To na wieki będziem u Twych nóg![1]

Bibliografia