O Maryo, przyjm w ofierze,
Co Ci dzieci znoszą szczerze.
Serca swoje, myśli swoje,
I łez żalu czyste zdroje.
/Wszystkie smutki i tęsknoty,
Nie z przymusu, lecz z ochoty./bis
Chociaż Panią nazywamy,
Lecz jak Matkę Cię kochamy,
Jako Pani cześć oddając,
Jako Matkę Cię wzywając.
/Pani świata, rządź sługami,
Matko, zlituj się nad nami!/bis
Bo my nędzni, biedni ludzie,
Zastarzali w grzechów brudzie;
Podaj rękę, powstaniemy,
Proś za nami, ożyjemy,
/A doznawszy Twej opieki,
Będziem z Tobą żyć na wieki!/bis
Huczą lasy, szumią zdroje,
Jakby wielbiąc Imię Twoje,
Bo to Imię ukochane
Goi każdą serca ranę,
/Bo to Imię w całym świecie
Wielbi starzec, kocha dzieję./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 234, 235. |