O, której berła, ląd i morze słucha,
Jedyna moja po Bogu otucha!
/O Gwiazdo morska! O święta Dziewico!
Nadziei moich niebieska kotwico!/bis
Ciebie na pomoc błędny żeglarz wzywa.
Spojrzyj, po jakiem strasznem morzu pływa;
/Jedni rozbici na dnie morskiem giną,
Drudzy do Ciebie po ratunek płyną./bis
Szczęśliwi, którzy ominęli skały,
A przepłynąwszy pełne zdrady wały,
/Na brzeg bezpiecznie zdrowie swe unoszą!
I padłszy na twarz, dzięki Ci zanoszą./bis
Noc mnie obeszła, biją zewsząd trwogi,
Już nie wiem, jakiej mam się trzymać drogi:
/Lecz gdy Twe spuścisz na mą łódź promienie,
Świecić mi będą same nocne cienie./bis
O jaka ufność w mem się sercu rodzi,
Że Cię zwać Matką, zwać synem się godzi.
/Na srogich grzbietach fal morskich popłynę,
Pewien Twej łaski, wśród burzy nie zginę./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 228, 229. |
2. |
|
3. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.
