O przebaczeniu

Zgłoszenie do artykułu: O przebaczeniu

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wybacz, że mówię, wybacz kiedy nie...

Wybacz rozsądek, albo kiedy mniej...

Wybacz na drodze, każdej kusz i śmierć,

Wybacz, żę dzieci, dzieciom rodzą się.

Bo kiedy nie przebaczysz, czy życie ma sens?

Będziemy jak wędrowne ptaki uwięzione gdzieś...

Wybacz pogodę, wybacz letni deszcz.

Wybacz, że jestem, jeszcze czegoś chcę.

Wybacz ironię, z niej mój brudny cień,

Wybacz zawartość, krew, aż burzy się.

Bo kiedy nie przebaczysz, czy życie ma sens?

Będziemy jak wędrowne ptaki uwięzione gdzieś...

Bo kiedy nie przebaczysz to jaki w tym cel?

Będziemy jak bohater marny z kulą prosto w pierś.

Bierz pod uwagę i taki fakt!

Jest mnie ze dwóch pewnie już od lat...

Pierwszy to grzeczny

Z tym drugim bezpiecznie już nzaczniej mniej...

Przebaczenia chciej!

Bo kiedy nie przebaczysz, czy życie ma sens?

Będziemy jak wędrowne ptaki uwięzione gdzieś...

Bo kiedy nie przebaczysz to jaki w tym cel?

Będziemy jak bohater marny z kulą prosto w pierś.

Bo kiedy nie przebaczysz

Będziemy jak wędrowne ptaki, uwięzione...

Będziemy jak bohater marny z kulą prosto w pierś.

Tak jak i my odpuszczamy jej...[2]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://andrzejpiaseczny.art.pl/
Oficjalna strona Andrzeja Piasecznego [odczyt: 04.07.2015].