Ojcze ubogich i sierót Patronie...

Zgłoszenie do artykułu: Ojcze ubogich i sierót Patronie...

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Ojcze ubogich i sierót Patronie,

Któryś strapionym dany ku obronie.

Wincenty Ciebie, gdy niebo wynosi,

Ziemia z weselem Apostołem głosi.

Na wzór Chrystusa, grzeszników prowadzisz

Do Boga, gdy im spowiedź szczerą radzisz

Z całego serca, by za rozgrzeszeniem,

Bogu służyli już prawem sumieniem.

Po wsiach, miasteczkach, nauczasz prostaka

Zarówno z panem kochasz mizeraka,

Stajesz się wszystkim wszystko, bez pragnienia

Innej korzyści, prócz ludzi zbawienia.

Jak wielki skutek Twoje prace mają,

Polska i cudze kraje to zeznają,

Gdy na nauki lud i na kazania

Bieży, szukając z Bogiem pojednania.

Dziatki rodzicom do nóg upadają,

One rzewnemi łzami polewają;

A nieprzyjaciel poprzestając złości,

Daruje krzywdy dla Boskiej miłości.

Jeśli się lękasz karania wiecznego,

Wzywaj pomocy dzielnej Wincentego;

Popraw się z grzechów, pokutuj serdecznie,

Zbawionym będziesz i nie zginiesz wiecznie.

O święty Ojcze! Prosim wszyscy Ciebie,

Ratuj nas, ratuj każdego w potrzebie.

Zjednaj nam nędznym grzechów odpuszczenie,

A potem duszy po śmierci zbawienie.[1]

Bibliografia