Pamiętam dzień! ach dla mnie dzień, promienny
Ja pokochałem cię, ujrzawszy pierwszy raz.
Na świecie zimny był pochmurny dzień jesienny,
Lecz w sercach naszych był wiosenny czas.
Lecz w sercach naszych był wiosenny czas.
Pamiętam dzień, przecudny, dzień wiosenny,
Miłości prysnął czas, rozstałaś ze mną się.
A w sercu mojem był ponury zgrzyt jesienny,
Ta wiosna ileż tęsknot dała mnie,
Ta wiosna ileż tęsknot dała mnie.
A w jakiś czas, znów żeśmy się spotkali,
Jam obojętny był, tyś zimna też jak lód.
Nie mówiąc prawie nic na zawsze pożegnali,
Bo w sercach naszych był zimowy chłód,
Bo w sercach naszych był zimowy chłód.[1]
