Pięćdziesiątemu szóstemu pułkowi

Zgłoszenie do artykułu: Pięćdziesiątemu szóstemu pułkowi

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Już od rana, rozełkana

Płynie piosnka w dal.

Tam w okopy dzielne chłopy,

O, za wami żal...

Słonko świeci, polskie dzieci,

W wkoło nas krew,

Ku wam bieży, bohaterzy,

Tęskny, smutny śpiew.

Idzie wiosna, tak radosna,

Ku wam z polskich pól –

Wy musicie pędzić życie

Pośród gradu kul.

Dziś mersery(1), mannlichery

To muzyka wam.

Ta was wiedzie w ciężkiej biedzie

Do zwycięstwa bram.

Hej, rodacy! W ciężkiej pracy

Niech pomaga Bóg.

Wróćcie z chwałą, zdrowo, cało,

A niech padnie wróg.

Nim przyleci, polskie dzieci,

Ku nam dobra wieść –

Pięćdziesiąty szósty pułku,

Pokłon ci i cześć![1], [2]


(1) merser (niem. der Mörser) – moździerz; mersery – popularna nazwa armatek górskich kalibru 37 mm, zwanych też „ekwadorkami”, ze względu na niewielki kaliber i małe rozmiary stanowiły broń pośrednią pomiędzy artylerią a bronią piechoty; w armatki tego typu uzbrojona była też jedna bateria artylerii legionowej.