W słonecznym blasku lśnią sztandary
I ciągną tłumy niezliczone,
A pieśń potężna, pełna wiary
Szumi jak morze rozplenione.
Idą tak dumni w świetle słońca
I zapał w oczach im się żarzy.
Od końca świata, aż do końca
Przed nimi legnie zastęp wraży.
Słoneczny blask i ducha świt,
I myśli lot, i szczęścia byt
Niechaj roboczy lud posiędzie –
Oto nasz cel jest i będzie,
To naszej sprawy świetny trud,
Zwyciężym my, bo przy nas lud.
La-la-la...[1]
Pieśń śpiewano w więzieniu na „Serbii” od 1922 r. „Serbia” – więzienie śledcze dla kobiet w Warszawie