Tytuł: |
Pieśń dziękczynna po obiedzie weselnym |
Klasyfikacja: |
pieśń ludowa |
Przypuszczalnie jest to jedna z najstarszych, zachowanych pieśni, ale oczywiście w zmienionej bardzo postaci. Spotykana była również na Rusi. Utwór najprawdopodobniej pochodzi z czasów pogańskich, o czym świadczy jego bardzo pierwotna forma, czyli występowanie wiersza zdaniowego oraz częste asonancje w wariantach. Tę pieśń obrządkową wykonywano w religijnym skupieniu. Po obiedzie weselnym, który jako wspólny posiłek posiadał rytualne znaczenie, wszyscy uczestnicy wstawali i zaczynali intonować dziękczynne zwrotki. W niektórych rejonach, pojawiało się dodatkowe wezwanie do nabożnego śpiewania, które przytoczono w drugiej wersji utworu. Pierwotny tekst ciągle ewoluuje do doskonalszej formy wierszowej. Ponadto zmienia się także charakter uroczystego opisu bogactw stołu weselnego, przechodząc w zainteresowanie rozmaitością zastawy włościańskiej[1].
1. |
Bystroń, Jan Stanisław, Polska pieśń ludowa: wybór, Chicago, Rada Polonii Amerykańskiej, 1945, s. 4, 5. |
2. |
Kolberg Oskar, Radomskie. 2, s. 178. |
3. |
Kolberg Oskar, Lubelskie. 2, s. 249. |