Pieśń dziękczynna po obiedzie weselnym

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń dziękczynna po obiedzie weselnym

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Pieśń dziękczynna po obiedzie weselnym

Klasyfikacja:

pieśń ludowa

Informacje

Przypuszczalnie jest to jedna z najstarszych, zachowanych pieśni, ale oczywiście w zmienionej bardzo postaci. Spotykana była również na Rusi. Utwór najprawdopodobniej pochodzi z czasów pogańskich, o czym świadczy jego bardzo pierwotna forma, czyli występowanie wiersza zdaniowego oraz częste asonancje w wariantach. Tę pieśń obrządkową wykonywano w religijnym skupieniu. Po obiedzie weselnym, który jako wspólny posiłek posiadał rytualne znaczenie, wszyscy uczestnicy wstawali i zaczynali intonować dziękczynne zwrotki. W niektórych rejonach, pojawiało się dodatkowe wezwanie do nabożnego śpiewania, które przytoczono w drugiej wersji utworu. Pierwotny tekst ciągle ewoluuje do doskonalszej formy wierszowej. Ponadto zmienia się także charakter uroczystego opisu bogactw stołu weselnego, przechodząc w zainteresowanie rozmaitością zastawy włościańskiej[1].

Bibliografia