Precz z piersi kajdany, do góry wznieść skroń,
Drużyno junackich harcerzy!
Niech bratnia w szeregu zacisnie się dłoń!
Niech jedno w nas serce uderzy!
Hej, dziatwo harcerska na trudy i znój!
Krzep siły i ducha na przyszly nasz bój!
Hej czola do góry, precz smutek i ból!
Niech zabrzmi pieśń wolna wśród lasów i pól!
Wolności pogłosem niech ozwie się błoń
Spętanej Ojczyzny – Macierzy!
W skry czynów słonecznych okuje swą broń,
Kto duchem się z nami sprzymierzy!
Hej, dziatwo harcerska...
W nas dźwiga się z prochu olbrzymów dziś skroń,
Milionów błyskają pancerze!
Myśl śmiała do czynu i bratnia z nas dłoń!
Piorunem w tyrany uderzy!
Hej, dziatwo harcerska...
Nas pęta nie trworzą, nie straszy nas broń,
Ni przemoc nas lękiem obieży!
Oręża nam stalą braterska dziś dłoń,
A piersi Ojczyzny puklerze!
Hej, dziatwo harcerska...[1]
1. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 11, s. 21–23. |