Tryumfatorzy, krwią czerwoni,
idziemy w mgłę poleskich dróg ―
Ułańskiej naszej dano broni
zarzewie wojny nieść za Bug!
Spad Białołęki, spod Grochowa
ułański oddział idzie nasz
i leci nasza pieśń bojowa,
i dzwoni w trąby przednia straż.
Sto słońc w źrenicach nam się pali,
toczy się żywych piersi wał ―
Któż by się oparł rwącej fali!
Sam Książę Józef rozkaz dał!
Piosnka ułańska, tętent koni
- bodaj nas Książe widzieć mógł!
Strzemię o strzemię w marszu dzwoni.
Szczęśliwe bitwy daj nam Bóg!
Niech na mogiłach bluszcz się plecie
i niechaj ginie próżny żal!
Znów polski ułan na widecie
i znów się błyszczy w słońcu stal!
Tryumfatorzy, krwią czerwoni,
idziemy w mgłę poleskich dróg ―
Ułańskiej naszej dano broni
zarzewie wojny nieść za Bug!
Kto naszej szarży pęd odeprze?
Kto złamie piersi naszych wał?
„Napójcie konie wasze w Dnieprze!” ―
Sam Książę Józef rozkaz dał!
Za Ostrołękę! Za rzeź Pragi,
za naszych ojców rodną cześć!
Miecz w naszym ręku błyszczy nagi ―
1. |
Roliński Adam, A gdy na wojenkę szli Ojczyźnie służyć...: pieśni i piosenki żołnierskie z lat 1914–1918: antologia, wyd. 2, Kraków, Księgarnia Akademicka, 1996, s. 371, 372, 470. |
2. |
Wiadomosci_Polskie_1916_97, s. 7. |
3. |
Barański, Franciszek, Jak to na wojence ładnie: pieśni żołnierskie i legionowe 1914–1919, Lwów, Księgarnia Polska, 1920, s. 97. |