Pobłogosław lud Twój, Panie, co się u nóg Twoich ściele;
Przyjmij dzięki, słysz wołanie, obecny w ludzkiem ciele.
Za łaski dzięki czynimy, które zlewasz w każdej stronie,
I wsparcia Twego żebrzemy teraz i w śmierci zgonie.
Święty, Święty, Święty Boże, którego ołtarz ten kryje,
Ciebie nikt pojąć nie może, a przez Cię każdy żyje.[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 158. |