Pójdźmy, przed Panem naszym śpiewajmy
Ochoczem sercem cześć Mu oddajmy;
/Uprzedźmy Jego twarz świętą dziękami,
I wdzięcznem luteń brzmieniem i pieśniami./bis
Pan to jest wielki nad wszystkie pany,
W Jego są Ręku ziemi tej ściany;
/Jego jest morze, On góry sklepił,
On Swoją Ręką ziemię ulepił./bis
Pójdźcie, padnijmy Mu na kolana
I płaczmy, ręce wznosząc do Pana.
/Bogiem i Ojcem nam nazywa się,
My trzodą Jego, którą Sam pasie./bis
Dziś, jeśli Jego głos usłyszycie,
Całem Go sercem przyjąć pomnijcie.
/Nie idźcie, mówi, ojców swych torem,
Co szli na puszczy ze Mną uporem./bis
Zawsze Mię kusząc, słuchać nie chcieli,
Szukali cudów, choć je widzieli;
/Gdym zaś ludowi Memu pobłażał.
Przez lat czterdzieści on Mnie urażał./bis
I rzekłem: Błędu serca słuchali,
Mych sprawiedliwych dróg nie poznali;
/Przeto przysiągłem w gniewie nad niemi,
Że do Mej świętej nie wnijdą ziemi./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 343, 344. |
