Raz w nidzieli w dniu pugodnym, umtajra, umtajra,
w stroju całkim nowumodnym, umtajra, umtajra,
szedłym z Mańku przyz plac Smolki(1), umtajra, umtajra,
trzymajunc jo popud kolki, umtajra, bum.
Wtem, a niech to diabłów trzysta, umtajra, umtajra,
troncił Mańki ruwyrzysta, umtajra, umtajra,
Mańka krzykła i umdlała, umtajra, umtajra,
na bruk fikła, leży cała, umtajra, bum.
Jij kapelusz całkim nowy, umtajra, umtajra,
wnet upuścił głupiu głowy, umtajra, umtajra,
włosy zabrał wiatr jak sianu, umtajra, umtajra,
a łeb goły jak kulanu, umtajra, bum.
Usta chciałym jij utworzyć, umtajra, umtajra,
i ułówyk w gemby włożyć, umtajra, umtajra,
wtem, o dziwu, wszyski zemby, umtajra, umtajra,
wylicieli z szczenku z gemby, umtajra, bum.[1]
(1) Plac Smolki znajdował się pomiędzy Wałami Hetmańskimi a Ogrodem Jezuickim we Lwowie.