Sabat na Łysicy

Zgłoszenie do artykułu: Sabat na Łysicy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Na góre Łysice, w wilję świętej Łuce

Na młodych parobkach jadą carownice

Obdarte i brzyćkie carownice śmiałe

Bo samego Cierta na wójta obrałe

Poziór dziki, strasny, chuci swej dogodzo

Uroki i gośce, chorobska sprowodzo

Wnetki się zleciały: upiory, topielce,

Strzygonie i duchy obłędem tropiące

Latawce, guślorze, smoki, płanetniki

Tajemne, nadludzkie siły, ślepotniki

Zaklęte po śmierzci duse wędrujące

Dziwożony, diabły złych skarbów strzegące

Kie matka zakopie narodzone dziecię

Potoki wzbierają, desc noremny siece

Pokiela dziecięcia nie wymyją dobrze

Nie zawezną z sobom, nie uspokojoą się

Trzeba wyńść na łącke i prasnąć powązke

Stanońć se na pięcie i krzyknąć zaklęcie:

„Biere pozytek ale nie wsytek”

– a jo niestatek biere ostatek!

Bedziemy w zgodzie zyć, cłek nie zozno biedy

Ziemio będzie rodzić, cas wróci scęśliwy

Diabłom się uprzykrzy między ludźmi bywać

Dobre Duchy znowa przestanom się gniewać.[2]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://www.trebunie.pl/
Oficjalna strona internetowa zespołu Trebunie Tutki [odczyt: 23.03.2014].