Czemu tęsknić za chatą,
Czyż nie lepiej za kratą – Nam.
Mamy pokój książęcy,
Łóżko, stołek i więcej – Nic.
Mamy wszelką wygodę:
Chleb, kapustę i wodę – Wciąż.
Nie boim się złodziei,
Bo pilnuje z kolei – Moch.
Brak nam tylko swobody,
Jęczą bez niej narody – Tak.
Do Tobolska etapem
Pojedziemy z kacapem – Wraz.
A z Tobolska „w Kamczatku”
Pojedziemy w ostatku – Tam.
A w Kamczatce pod batem
Rozstaniem się z tym światem – Raz.
Podniesiem się wysoko
I spadniemy głęboko – W dół.
Sprawa nasza niech żyje!
Wszelki ucisk niech zgnije! – Wnet![1]
1. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 30, s. 46. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.