Zgłoszenie do artykułu: Święte

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Jedna przy stole siedzi zmęczona – żeby tak

Chciał ja z miłości wziąć ktoś w ramiona - miałby raj

Ciężko pracuje bo jak tu spać

Za szybko mijają noce

I nie udaje świętej bo przecież po co grać

Druga na ścianie wisi oszklona – żeby tak

Pozbawił ją ktoś nim całkiem zblednie złotych ram

Nie jest to łatwe zajęcie by

Narzekań pierwszej wciąż słuchać

Zwłaszcza że po nich wcale się nie da nocą spać

Która z nich byłaby najlepszą świętą

Co znaczy życie bez skazy

Kto w niebie zostać ma a kto wyklęty

Kto winy powinien zważyć

Czy któraś może powiedzieć o sobie

Że lepiej już się nie dało

Co jest ważniejszą za życia ozdobą

Czy dusza czy może ciało

Jedna przy winie pełna goryczy – za co tak

Uczynków dobrych by się zebrało cały szmat

Kto to doceni kto prawdę zna

Tak żadko myślę o sobie

I godność swoją - trudno uwierzyć przecież mam

Drugiej z obrazu ciągle się kręci w oku łza

Powinna była lepiej i więcej - teraz żal

Nad piękną duszą zapłakać czas

Mogła być jeszcze piękniejsza

Nie czas udawać świętej gdy jeszcze tyle zła[2]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://renataprzemyk.art.pl/
Oficjalna strona Renaty Przemyk [odczyt: 19.09.2015].